Górskie, wsiowe powietrze...rozwija



łopuchy tak duże jak Ja :)



Już ponad tydzień jestem w domu, a Jędruś pod opieką Taty i Cioć korzyta z górskiego klimatu. Muszę powiedzieć, ze ma ono niebywały wpływ na apetyt półtorarocznego dziecka. W otrzmywanych z Czernika sms-ach czytam, że Jędruś je jak koń.

Zresztą zauważyłam to już podczas wspónego pobytu w Sadybie.

Zatem RODZICE NIEJADKÓW wywieźcie dzieci w GÓRY!

Jak się wymęczą, wybiegają, wyskaczą i wypluskają w strumyczkach to może najdzie je ochota na jedzenie. i poproszą, tak jak Jędrek o "bułę" z "manionezem" lub choćby "kastko".

Wsiowe okoliczności przyrody rozwijają też słownik dziecka. Nasze dzięki wakacjom na Ukrainie mówi m.in. "oboła", "ul", "stajnia", "wu-ze"-czyli sławojka, "muma idi"-czytaj: mucha uciekaj, "badyle", "patit"-patyk, "adi-dasy" .....itd.



Na Jedrusia z popielnika iskiereczka mruga...


Kontakt z przyrodą, świeże powietrze, spokojne tempo życia i (względną) ciszę możemy zaoferować dzieciom i rodzicom. A co się przy okazji tego wydarzy, to trudno przewidzieć.


Rumiankowy chłopiec